Nosi Mangabe

Madagaskar

15 september vlogen we naar Antanarivo, de hoofdstad van Madagaskar, van waar wij de volgende dag verder vlogen naar Maroantsetra, aan de Noord-Oostkust van Madagaskar. Het was even schrikken toen wij een uur lang over de geheel kale, ontboste bergen vlogen, waar absoluut niets groeide. We hadden wel van de enorme kaalslag gehoord, maar dat het zo extreem zou zijn, hadden we niet verwacht, op tv altijd documentaires van schitterende tropische regenwouden gezien. Het eerste nationale park wat we bezochten, Nosi Mangabe, was gelijk een klapper, een schitterend klein eilandje in de baai van Maroantsetra.

De ‘white-fronted brown lemur heette ons welkom toen we van de boot kwamen, weliswaar van een kleine afstand. Gelijk zag je de eerste hagedissen en kleine phelsumas. Tijdens de 1e wandeltocht, onder begeleiding van een lokale gids, diverse bladstaart-gecko’s, skinken, de mantella laevigata, diverse onbekende kikkersoorten, brookesias en de ‘black and white ruffed’ lemur gezien.

Na het avondeten (wij moesten zelf op houtvuurtjes koken), de eerste nachtwandeling gemaakt. Met mijnwerkerslampen op onze hoofden gingen we op zoek naar de aye-aye, de meest bekende nachtlemur van Madagaskar. De lokale bevolking is als de dood voor de aye-aye, want ze worden daar als voorbodes van de dood gezien. En worden hierdoor gejaagd. Ze stonden bijna op het punt van uitsterven, toen hebben ze enkele exemplaren op dit onbewoonde eilandje uitgezet en nog op een andere plek uitgezet, alwaar ze het prima doen. Na heel wat zoeken en andere nachtlemuren gezien te hebben, eindelijk heel hoog in de boom een aye-aye gezien, later nog 2. In de loop van de volgende dag gingen we helaas terug naar Maroantsetra, alwaar onze trektocht zou beginnen. Nosy Mangabe was slechts een plek om even te acclimatiseren. Zoveel dieren als hier en waar we alle tijd hadden om te fotograferen, zouden we niet gauw meer krijgen. In Maroantsetra werden we door enkele jongens nog naar een plek gebracht waar tomaatkikkers zaten. Een heel verschil met de mantella’s en de andere nog kleinere kikkertjes die wij s’ochtends nog hadden gezien.