Masoala Peninsula
Madagaskar
De dag erna begon de 1e trektocht, in een karavaan van 11 Nederlanders, de reisleider en 18 lokale dragers en gidsen, die onze rugzakken, de tenten en voedsel droegen, trokken we langs en vlak langs de kust van het Masoala Peninsula. Een zware tocht, sommige stukken over het strand, door mul en schuinaflopend zand, door het regenwoud over rotspartijen en honderden boomwortels.
Tientallen keren per dag bergschoenen uit en weer aan bij het doorkruisen van al de stroompjes die naar zee liepen. Dit deel van de reis was niet voorgelopen, alleen door lokale gidsen, als zij 3 uur zeiden was het voor ons zeker 9 uur. Zij liepen zo blootvoets door alle stroompjes, kletterden probleemloos over steile rotspartijen en nauwelijks begaandbare paden, ons koste dit heel wat meer tijd, moeite en energie. De 2e dag waren we van ‘s ochtends 7.00 uur tot ’s avonds 19.00 uur onderweg, waarvan het laatste uur in het donker. De 3e dag toen iemand van de groep was afgehaakt en samen met een lokale gids terugging naar Maroantsetra, kwamen de eerste protesten, althans van de helft van de groep. Het was alleen lopen en lopen, we hadden nauwelijks tijd om de schitterende natuur tot ons te nemen. De ene helft van de groep waren echte wandelaars, Himalaya trekkers, zij gingen voor de kilometers.
De 1e kameleon was leuk om te zien, de 2e werd ook nog gefotografeerd, maar daarna waren ze niet meer interessant, zo ook andere dieren. Maar wij konden nog bij de 30e kameleon blijven staan. Iedere kameleon, ook al waren het veelal panterkameleons, bleef interessant, had weer andere kleuren, was groter enz. Zo ook alle kikkers die we zagen. Al gauw raakten wij steeds achterop, met een lokale gids, daar wij aan het kijken en fotograferen waren. Tijd voor te filmen hadden we eigenlijk niet, daar we dan helemaal achterop zouden raken. Steeds moesten we weer inlopen, waardoor je niet echt de tijd had zelf dieren te zoeken. De lokale gidsen zagen echter heel veel en wezen ons overal op, vooral nadat ze zagen hoe enthousiast wij overal over waren.
Het leuke was, dat zij de dieren overal vonden, maar er eigenlijk niets over wisten, en wij konden dan weer wat meer over de dieren vertellen, waar ze gretig naar luisterden en allerlei vragen stelden. Alleen de kikkers vonden wij meestal zelf. Aan het eind van de 4e dag van de trektocht werd het duidelijk dat wij onze bestemming niet zouden halen, de lopers van de groep wilden daarom graag de volgende dagen al om 6.00 gaan lopen, maar wij en 3 anderen zagen dat echt niet zitten. We zouden van A naar B lopen en dan met de boot terug naar A. Wij wilden liever op deze plek blijven, wat dagtochten in ons eigen tempo maken, en dan moest de boot ons maar hier afhalen. De leider van de lokale gids gaf toen aan dat hij dacht als de groep werd opgesplitst en alleen de ‘lopers’ verder gingen, dat ze ook niet op tijd bij het eindpunt, waar de boot op ons zou wachten, zouden aankomen. Hij is toen samen met een drager naar het eindpunt gelopen, en wij werden 2 dagen later met de boot opgehaald. Vanaf dat kamp, gingen de ‘lopers’ lange dagtochten maken, en wij gingen er zelf op uit. Nou je weer de tijd kon nemen, zag je weer van alles, ook zonder gidsen. Weer terug in Maroantsetra nog weer even op zoek gegaan naar de tomaatkikkers.
