Palau

Palau

9 april 2004
Na een lange reis van 3 dagen zijn we eindelijk op Palau aangekomen. Maandag zij we om 7.30 uur vertrokken en woensdagmiddag om 17.30 uur kwamen we bij ons hotel aan. We hebben heel wat uurtjes op het vliegveld van Kuala Lumpur rondgehangen en een overnachting in Manilla. Toen we Palau naderden, zag je vanuit de lucht al honderden kleine, donkergroene eilandjes, soms met smalle stroken strand en met alle kleuren blauw erom heen, van lichtturkoois tot diep donkerblauw. Palau is een eilandengroep in de Pacific. Het ligt een kleine 1000 km ten oosten van de Filipijnen en vormt een onderdeel van de Federatie Micronesie. Palau heeft zo'n 18.000 inwoners, waarvan 2/3 op het hoofdeiland Koror woont.

Palau's planten- en dierenwereld is 1 van de rijkste van Micronesie en kent meer dan 1500 soorten vissen en 800 koralen. Palau staat vooral bekend om zijn 'groot wild', veel haaien, manta's en adelaarsroggen. Dit was dan ook voor ons de reden om hier te gaan duiken. Gisteren hebben we de eerste duiken gemaakt en inderdaad, wat een variëteit aan vissen en koralen! We zijn aardig verwend qua duikbestemmingen, maar zo'n grote variëteit aan koralen hebben we nog niet gezien. Met een snelle boot kwamen we langs tientallen kleine, helemaal begroeide rotseilandjes. Sommige met hagelwitte zandstranden.

We gingen richting één van de buitenriffen. Voor het 'groot wild' zijn de buitenriffen DE plekken. Daar het bewolkt was en er flinke golven op het buitenrif waren, zijn we niet de volle zee opgegaan en bleven we een beetje in de luwte van één van de eilanden. Hier toch nog verschillende haaien gezien. Schitterende drop offs, steile wanden vol met heel veel soorten hard en zacht koraal, en als je naar beneden kijkt, zie je alleen maar blauw, geen bodem. En wat een vissen, geen honderden, maar duizenden vissen, in allerlei kleuren en groottes, vaak hele scholen waar je gewoon doorheen zwom. Tussen de duiken door bezochten we een eilandje om te lunchen en wat te relaxen, en dan gaan wij natuurlijk ook op hagendissen jacht. Op Palau komt een grote monitorlizard voor, die wel 1 ½ meter groot kan worden. Maar deze hebben we nog niet gevonden. Vandaag zijn we binnenrifs gebleven, het weer is slechter geworden, er staat een flinke wind en hoge golven. De eerste duik was een wrakduik gedaan. Bij Palau heeft in de 2e wereldoorlog een grote zeeslag plaatgevonden, waarbij binnen 2 maanden meer dan 15.000 doden vielen. Overal liggen scheeps- en vliegtuigwrakken, die ondertussen helemaal begroeid zijn. Voor, bij de boeg van het wrak, lag een enorme krokodilvis.
De 2e duik vandaag, was weer een bij drop off, waar we tussen enorme scholen barracuda's gezwommen, die prachtig rondom ons heen cirkelden. Hopelijk is het morgen beter weer, we willen graag naar het buitenrif, naar Blue Corner, DE duikstek van Palau.
 
12 april 2004
Vandaag is het weer gelukkig helemaal opgeklaard en konden we weer naar de buitenriffen. De tyfoon is gelukkig de andere kant uitgedraaid. Zaterdag en gisteren niet gedoken, zaterdag was de lucht donkergrijs, de hele nacht waren er al hoosbuien geweest, enorme golven. De president van Palau had een uitvaarverboot voor kleine boten om buitenrifs te gaan, uitgevaardigd. Op de duikbasis zagen we op enkele satelietfoto's dat een tyfoon buureiland Yap naderde. De boot zou vlak bij Koror blijven, maar wij besloten niet te gaan duiken. Han is nog steeds verkouden en moet met neusdruppels duiken en ik word makkelijk zeeziek, zeker met deze enorme golven. Dus maar op zoek naar de zeekrokodil en hagedissen. We wilden eerst een auto huren om naar Babelthuap, het grootste eiland van Palau te gaan, wat vnl. uit tropisch regenwoud en mangrovewoud bestaat. Maar omdat daar de meeste wegen niet geasfalteerd zijn en deze nou door de flinke hoosbuien moeilijk begaanbaar waren, hadden we een taxi genomen en ons ergens laten droppen. Gelukkig was het 's middags wel droog. De zeekrokodillen hebben we gevonden, enkele kleine krokodillen en 2 grotere van bijna 2 meter. En heel veel groene skinken. Helaas weer geen monitorlizard gezien.

 Gisteren was er een compleet uitvaarverbod en kon er dus niet gedoken worden. Ook weer op hagedissentocht geweest, maar zonder zon was het moeilijk om veel grotere hagedissen te zien. Vandaag gelukkig weer kunnen duiken. Toen we op de duikbasis aankwamen, hoorden we dat Yap vrijwel compleet verwoest was, geen elektriciteit, stromend water meer. Er waren 2 Nederlanders die gisteren van Yap naar Palau waren gekomen, die vertelden wat ze allemaal hadden gezien en meegemaakt. Hun hotel zou 'typhoonproof' moeten zijn, maar ook hier waren verschillende muren weg geslagen, het water stond 1 meter hoog in het hotel, de duikbasis was compleet verwoest, overal lagen stukken boot, auto's, daken e.d. Gelukkig waren er geen dodelijke slachtoffers, maar van de gewone huizen stond bijna niets meer overeind. Dus wij hebben heel veel mazzel gehad dat de tyfoon verder noordwaarts is gedraaid en niet naar Palau is gekomen. Vandaag weer aan de rand van het buitenrif gedoken, en hier kwamen we voor. Haaien, haaien en nog eens haaien, boven, onder en naast je, geweldig! Vooral grijze rifhaaien en wittips, enkele zwarttips.

Daarnaast enorme Napoleans, weer heel veel scholen bont gekleurde vissen, barracuda's, schildpadden. Toch zei de duikinstructeur, je kunt merken dat de vissen door het weer van slag zijn, normaal zie je veel meer. Nog meer? Normaal zou je daar ook manta's en adelaarsroggen moeten zien. Op de terugweg nog even in het Jellyfish lake gesnorkeld. Op 1 van de eilandjes is binnenmeer en deze zit helemaal vol met kwallen. We hadden dit al een keer eerder gezien, bij Sangalakki, duizenden en duizenden kleine kwallen. Maar dit sloeg echt alles, honderdenduizenden kwallen, een hele dichte wolk/muur van kleine kwallen, het was helemaal lichtbruin rondom je heen, je zag geen blauw van het water of de lucht meer. Ongelofelijk!

19 april 2004 
We zijn hier echt met de neus in de boter gevallen. Zaterdag is hier 'sharkweek' begonnen. Elke avond zijn op de duikbasis lezingen van marinebiologen. Hele interessante lezingen, met schitterende diashows/video-opnames. Greg Marshall van National Geographic is ook hier, hij heeft 2 maal een Emmy award voor haaiendocumentaires, waaraan hij heeft meegewerkt, gewonnen. Hij is de uitvinder van de crittercam, een videocamera die op o.a. haaien wordt vastgezet, deze plopt na 2 uur los en drijft naar de oppervlakte. Door een antenne die aan de camera zit, kan hij weer teruggevonden worden. Ze hebben hierdoor heel veel nieuwe informatie over diverse diersoorten verkregen en natuurlijk schitterende opnames. Zo zagen we ook een stukje over keizerpinguïns, eentje had een crittercam op de rug. Natuurlijk een schitterend gezicht hoe je hem zag waggelen naar het water. Onderzoekers waren er altijd van uit gegaan dat deze pinguïns op de bodem foerageerden. Ze hadden met behulp van dieptemeters gezien dat ze gelijk naar de bodem doken, de metingen lieten wel enkele hele korte pieken naar de oppervlakte, net onder het ijs, zien, maar deze konden ze niet verklaren. Nou met de crittercam zag je dat ze op de bodem steeds naar boven tuurden, dan zagen een vis aan de oppervlakte zwemmen, doken naar boven, grepen het de vis en doken weer naar beneden. Dit gebeurde verschillende keren, dus dit verklaarde de korte pieken naar boven, ze fougareren dus niet op de bodem. Ook de crittercamopnames van haaien waren geweldig. Er was steeds maar een kleine groep toehoorders, daar het eigenlijk alleen voor onze duikbasis was, meestal een man of 15-20, dus volop de gelegenheid om vragen te stellen, te discussiëren. Een andere spreker was Phil Lobel, hoofd van de Micronesian shark foundation. Hij deed momenteel met enkele anderen onderzoek op Palau, m.n. rondom Blue Corner, Palau's meest bekende duikplek, waar het altijd zwart ziet van de haaien, enorme adelaarsroggen, hele scholen barracuda's en nog veel meer. Dit moet een marine park worden. Maar hoe groot moet zo'n marine park worden? Tot hoe ver gaan de haaien die je bij Blue Corner ziet? Japanse en Filippijnse boten vangen illegaal duizenden haaien nabij Palau. Toerisme, m.n. duiktoerisme is de grootste inkomstenbron voor Palau, de regering wil dus deze plekken graag beschermen. Aan ons duikers werd ook gevraagd of wij mee wilden helpen aan hun haaienonderzoek, hoeveel haaien, welke soort, man/vrouw, zagen wij waar, hoe diep, hoe laat e.d. Schrijfbordjes mee. Je hebt hier zo veel schitterende duikplekken, German Channel met zijn mantapoetsstation, je hoeft hier maar even op de bodem voor dit poetsstation te gaan zitten of er komt een manta aan, soms meerderen. Sommigen met een spanwijde van wel 4-5 meter zweven ze minuten lang, tot wel een kwartier, boven je hoofd.Enorm indrukwekkend was ook een haaienpoetsstation bij Blue Corner, met 7 grijze rifhaaien in een rij, wachtend op hun beurt. Zij kunnen maar heel kort hun bek openhouden, 15-20 seconden. 3-4 poetsvisjes beginnen snel te poetsen, verlaten precies op tijd hun bek en de haai zwemt verder, sommigen maakten zelfs een draai en sloten weer achteraan in de rij. Een andere toevalstreffer, was een zilvertiphaai. Je zag gelijk aan zijn bewegingen dat hij veel agressiever dan de andere haaien was. Ook Ulong Channel was geweldig, voor de ingang van dit kanaal zag je tientallen grijze rifhaaien patrouilleren, de bodem lag vol met wittips. Eerst een tijdje bij de ingang van het kanaal op het zand gezeten om de patrouillerende haaien te bewonderen en daarna een stromingsduik door het smalle kanaal, wanden vol met enorme koralen en vele Napoleons. Maar Palau staat niet alleen bekend om zijn grote wild, Mandarinelake, een kleine, ondiepe, vrijwel ingesloten baai, vlakbij de duikbasis, zit vol met kleine, bontgekleurde mandarijnvisjes. Echte juweeltjes. En zo kan ik nog verschillende schitterende duikstekken beschrijven waar we hebben gedoken. En Palau staat natuurlijk bekend om zijn groene kalkstenen rotseilandjes, paradijselijke eilandjes met tropisch regenwoud en koraalwitte stranden. Tussen de duiken door wordt steeds een eilandje bezocht, om te lunchen en te relaxen, maar wij waren natuurlijk ook steeds weer op zoek naar een monitorlizard. We hebben helaas slechts 1 exemplaar hoog in een palmboom gevonden, maar wel verschillende kleine skinkjes gezien en een hele mooie zeeslang die op het droge naar eten aan het zoeken was.

24 april 2004
De terugreis verliep gelukkig wat sneller, nu waren we in 2 dagen thuis. De laatste paar lezingen en duiken waren ook weer geweldig. De laatste 3 dagen enkele onder water wergwerpcameraatjes gekocht. Maar het is moeilijk om hier goede opnames mee te maken, wel zitten er enkele foto's bij waardoor je een aardig beeld krijgt van wat we gezien hebben. Maar de volgende keer gaat er zeker een onderwatercamera mee. We hadden zoveel graag op beeld vastgelegd, en met een digitale camera fotografeer je maar aan, dan zitten er zo wie zo enkele mooie opnames bij. De laatste dag gebruikt om nog een kleine tocht door het regenwoud te maken, in de hoop toch nog een monitorlizard te vinden. Helaas weer niet gevonden, maar wel vele kikkertjes en padden, 2 slangen en natuurlijk weer diverse skinkjes.