Galapagos

Ecuador

Januari 2009 - De Galapagos eilanden

We wilden al heel lang graag duiken bij de Galapagoseilanden, bij de meest noordelijke eilanden Darwin en Wolf, het Wahalla voor duikers. Je kunt hier alleen met een duikcruise komen daar deze eilanden op 14 en 18 uur varen van de bewoonde wereld liggen. De beste tijd om hier te duiken zijn de maanden augustus t/m oktober, dan zie je naast de vele hamerhaaien ook volop walvishaaien en enkele andere walvissoorten. Maar deze cruises waren altijd al een paar jaar vooruit geboekt. Daar we meestal op kort termijn onze vakanties boeken, kozen we dan steeds voor andere mooie duikbestemmingen. De laatste jaren komen er echter steeds meer restricties wat betreft het duiken op de Galapagos eilanden. Er mag niet meer overal gedoken worden en er zijn nog maar 3 duikboten die Darwin en Wolf mogen aandoen. Dus  werd het de hoogste tijd om een duikcruise te boeken. Dan maar buiten het 'beste duikseizoen', deze waren al tot 2012 volgeboekt. We boekten in mei 2008 en er was voor 2009 nog maar op 1 boot een hut vrij op 2 cruises. Dus de eerst mogelijke optie gekozen. En als je dan toch gaat, besloten we het gelijk goed te doen, naast de 8 daagse duikcruise ook nog 7 dagen rondom Santa Cruz te duiken en enkele dagen voor landexcursies in te plannen.

De Galapagos eilanden horen bij Ecuador en liggen zo'n 1000 km ten westen van Ecuador, op de evenaar. De Galapagos eilanden bestaan uit 13 wat grotere eilanden, waarvan er 5 bewoond zijn en zo'n 40 kleine eilandjes, allen van vulkanische oorsprong. Een hondertal vulkanen bepalen dan ook het landschap van de Galapagos eilanden. De oudste toppen zijn 4-5 miljoen jaar oud. De Galapagos eilanden zijn gelegen in één van de meest actieve vulkanische gebieden ter wereld. Op de eilanden Isabela, Fernandina en Marchena komen nog regelmatig erupties voor.

De eilanden zijn nooit met het vaste land verbonden geweest, waardoor er in biologisch opzicht een uniek gebied is ontstaan. Het karakter van de eilanden wordt mede bepaald door de van Antartica afkomstige koude Humboltstroom waarin de eilanden liggen. Daardoor is het er kouder dan men op de evenaar zou verwachten. De lagere eilanden en kuststroken kennen een woestijn- en steppeachtig landschap, met vele cactussen en vetplanten en zijn zeer droog en onvruchtbaar. Op de grotere, hogere eilanden vindt men meer vruchtbare hellingen met dichte, groene vegetatie. Sommige eilanden gaan bijna het hele jaar schuil onder een dikke mist, waardoor er op sommige plekken de bomen helemaal begroeid zijn met diverse soorten mos. 
Daarnaast zijn de Galapagos eilanden heel bijzonder voor wat betreft het dierenleven. Hier deed Charles Darwin dan ook een groot deel van zijn ideeën over de evolutietheorie op. In 1835 kwam hij hier met het onderzoeksschip Beagle aan en bracht er 5 weken door met het bestuderen van de geologie en biologie van 4 eilanden. Hij kwam hier tot de conclusie dat de dieren hier net wat anders zijn dan hun soortgenoten elders op de wereld. Hij constateerde dat dieren zich kennelijk aanpassen aan hun omgeving en ontwierp de hypothese dat soorten evolueren en uit elkaar zijn ontstaan. Tevens kwam hij tot de conclusie dat zich in de natuur een 'struggle for life', een strijd om het bestaan afspeelt en dat de best aangepaste overleeft, 'survival of the fittest'. 
Een voorbeeld hiervan zijn de zogenaamde 'Darwin-vinken'.

Op de Galapagos leven 13 soorten vinken, die allen van een gemeenschappelijke voorouder afstammen. Hoewel ze er op het eerste gezicht hetzelfde uitzien, is de snavel bij elke soort verschillend. De grotere grondvink van met zijn dikke snavel grotere zaden eten, anderen hebben een fijne snavel, geschikt voor het vangen van kleine insecten.
Een ander voorbeeld is de leguaan, Darwin ontdekte dat deze hier vegetariërs waren en dat één variant zich had geëvolueerd tot 'grazer', die zijn voedsel in zee is gaan opzoeken.

Een laatste voorbeeld zijn de enorme landschildpadden, hiervan zijn er op de Galapagos nog 11 ondersoorten. De schildpadden op de droge eilanden bezitten hooggewelfde schilden en een langere nek. Op de vruchtbare eilanden behielden de schilden hun oorspronkelijk zadelvormig licht gebogen voorrand en is de nek wat korter.

Aan deze schildpadden danken de Galapagos eilanden hun naam. Galapago is het oud-Spaanse woord voor schildpad.

Door hun isolement konden de Galapagos eilanden zich tot een waar natuurparadijs met een grote diversiteit aan dieren ontwikkelen. Helaas heeft de invoer van dieren door de mens de inheemse fauna aardig geschaad. Geiten, varkens en ratten bleken al snel voedselconcurrenten van de oorspronkelijke dieren. Ze brachten nieuwe ziekten mee en maakten jacht op inheemse dieren. Nieuwe planten verdrongen de zeldzamere plantensoorten.
Daarnaast namen in het verleden zeelieden duizenden reuze landschildpadden mee aan boord, waardoor er diverse ondersoorten zijn uitgestorven. Deze landschildpadden kunnen makkelijk een jaar zonder voedsel, waardoor men voor lange tijd vers vlees aan boord had. Ook werd er rond Darwin en Wolf volop op walvissen, haaien en tonijnen ed. gejaagd. Hoewel dit nu een zeereservaat is, zouden deze vangsten over moeten zijn, maar er wordt nog steeds aardig wat 'illegaal' gevist. 
Daarnaast zijn de Galapagos eilanden een populaire vakantiebestemming, wat een extra bedreiging voor het ecosysteem vormt.

Sinds 1959 zijn de Galapagos eilanden een nationaal park. Sinds 1978 staan de eilanden op de werelderfgoedlijst van de UNESCO en werd dit met het zeereservaat uitgebreid.

8-1-2009 Santa Cruz

Gisteravond laat vertrokken en vanochtend tegen tien uur landden we al op Baltra, een klein eilandje ten noorden van Santa Cruz, waar we 10 dagen verblijven.

Op Baltra vind je alleen een vliegveld en marine basis. Het vliegveld heeft enkele bussen die iedereen naar het Itabaca kanaal brengen, vanwaar je met een boot het kanaal oversteekt naar Santa Cruz. Bij de boot wachtte onze chauffeur al op ons. Baltra is vrij kaal, met her en der grote cactussen en diverse verdroogde en enkele groene struiken die in bloei waren met mooie gele bloemen. Zo zag ook de kuststrook van Santa Cruz eruit. Maar al gauw toen we wat hoger kwamen, werd het steeds groener en groener en na zo’n 15 minuten zaten we al tussen bomen vol met mossen. 

Iets later nadat we de eerste boerderijen hadden gezien, zagen we vanaf de weg al de eerste grote landschildpadden, sommige gewoon in de weiden in de buurt van vee. Dit is natuurlijk een wat makkelijkere omgeving om rond te lopen, dan alle rotsen vol met bomen en het gras is natuurlijk een stuk malser. 1x zagen we er zelfs een stuk of 10 bij elkaar.
Met zo’n 45 minuten kwamen we aan in Puerto Ayuro, waar we de komende 10 dagen verblijven.
Eerst even kort langs de duikbasis geweest om de eerste afspraken voor morgen te maken, aan het einde van de dag zouden we langs komen om in te checken en onze duikspullen te brengen.
Na een lekkere douche en met wat luchtigere kleding aan gingen we Puerto Ayuro verkennen. We zitten 2 straten van zee, en zodra we bij de zee kwamen, zagen we al de eerste pelikanen, blauwvoet Jan van Genten, fregatvogels en de eerste zeeleeuwen.
Vreemd genoeg zijn er bijna geen hotels aan zee en al helemaal geen restaurantjes. Dus eerst even gaan lopen, de eerste zeeleguanen bewonderd alvorens te gaan lunchen.

Daarna een bezoekje aan het Darwincentrum gebracht, aan de rand van Puerto Ayuro. Onderweg de ene na de andere hagedis en zeeleguaan tegen gekomen. Bij het Darwin centrum konden we enkele tientallen landschildpadden van de diverse eilanden bewonderen en de diverse kweekprojecten met tientallen jonge landschildpadden. Je kon goed de verschillen zien tussen de verschillende ondersoorten van de verschillende eilanden. Inderdaad de schilden van de schildpadden van de drogere eilanden waren veel hoger gewelfd en hun nek was veel langer dan die van de schildpad van het begroeide Santa Cruz. Sommige schildpadden waren echt enorm, met schilden van meer dan een meter. Als je dan nog hun dikke gepanserde poten zag! Dus heel wat gefotografeer.

9, 10 en 11 januari 2009

Om 7.00 uur moesten we steeds bij het duikcentrum zijn, daar kregen we een korte briefing en vertrokken we naar de haven, naar onze boot. We hadden een boot met maximaal plek voor 8 duikers. We werden steeds in 2 groepjes opgesplitst, ieder met een duikgids.
De eerste dag gedoken bij Santa Fe, een uurtje varen vanaf Santa Cruz.  Een onbewoond, vrij dor eiland, met vele rotswanden met daar bovenop cactussen. Eerst gedoken bij Punta.  

Voordat we het water in gingen, zagen we al enkele zeeleeuwen, maar een maal in het water, waren ze verdwenen. Eentje snel voorbij zien zwemmen, die snel omhoog schoot en het water uit ging. De duikomgeving van Santa Fe bestaat voornamelijk uit allemaal rotsen en zand, het zand lag vol met grote zeesterren. Verschillende adelaarsroggen gezien, gewone roggen en heel veel scholen vis. Vooral scholen met geelstaart doktersvissen. Velen waren aan het grazen tussen de rotsen, een mooi gezicht. Aan het eind nog een hele school met wat kleinere barracuda’s.

Het water was aan de koude kant en al de eerste thermoclines meegemaakt, dan is het echt even koud, maar dit is steeds maar enkele minuten. Juist toen we weer aan boord waren, zagen we enkele tientallen zeeleeuwen, aan de kant maar ook enkele in het water.

Iets verderop in een baai, hadden we volop de tijd om te snorkelen. Echt geweldig, je kon zo dicht bij de zeeleeuwen komen, sommigen zijn ook echt nieuwsgierig en zwemmen om je heen. Je had hier ook nog vrouwtjes met jongen zitten. En natuurlijk diverse grote mannen. Je keek je ogen uit. Daar je hier ook met je 7mm pak moet snorkelen en wij geen loodgordel om hadden, bleef je aardig drijven. Zo kwam Han al filmend soms net iets te dicht bij de vrouwtjes met jongen, vond een grote man. Hij naar Han toe om hem te waarschuwen, maar Han zag hem niet. Toen bedacht het mannetje, dan moet ik hem maar aan zijn vin trekken. Nou werd het duidelijk, dat Han enkele meters van de kant moest. Maar geen echte agressiviteit. 

Op de rotsen zag je ook verschillende zeeleguanen, blauwvoet Jan van Genten en ook enkele haviken.
De 2e duik was bij Archo, een soort gelijke omgeving. Een jonge zilvertip haai van ruim een meter gezien. Ook hier zag je ontzettend veel roggen, velen waren echt enorm, groter dan normaal. Ook weer diverse adelaarsroggen.

Meer dan een half uur werden we begeleid door 2 koffervissen, heel leuk hoe dicht ze de hele tijd bij ons zwommen, dan weer achter Han’s vinnen aan, dan weer achter die van mij, soms gewoon naast ons. Helaas hadden we geen geluk om haaien te zien, maar morgen weer een dag volop met kansen. Het is hier heel leuk en spannend duiken, je weet niet wat je te wachten staat, je kijkt veel naar het blauwe gedeelte, je weet nooit wanneer er haaien voorbij komen. De adelaarsroggen zie je meestal ook in het blauw, de roggen gewoon op het zand tussen de rotsen. Ook nu weer vele scholen vis.

De tweede duikdag gedoken bij Floreana, een eiland ruim 1,5 uur varen van Santa Cruz. Eerst gedoken bij Punta Comaran, weer vele roggen, de gewone stekelrog, die zijn hier echt groot, zo’n 1,5-2m, verschillende adelaarsroggen en vele manta’s. 

Ook vele grote koffer-, egel- en puffervissen. 2 Zeeleeuwen onder water gezien, maar ze zijn maar wat snel onder water, ze flitsen zo langs je voorbij, al schieten ze wel diverse malen langs je heen. De eerste 2 Galapagoshaaien gezien, mooie haaien! Aan het einde van de duik een hele school barracuda’s die in een grote cirkel om ons heen draaiden. Ook nou weer ruim de tijd om in een baai te snorkelen met zeeleeuwen. Dat blijft bijzonder.

 

De 2e duik was bij het eilandje Endersby. Je kon bijna niets zien vanwege de vele vis, gewoon onvoorstelbaar hoeveel vis. Het werd soms bijna zwart van de vis en je werd helemaal in de school opgenomen of als je er naast zwom, waren het gewoon dichte wanden, je kon er niet doorheen zien. Han zwom vlak achter mij, maar je bent elkaar in een oogwenk kwijt, je moet dan de bellen in de gaten proberen te houden om een idee te hebben waar de ander zit, als je nog bellen ziet ;-). Je had veel verschillende, scholen vis, de ene school nog groter dan de andere. Ook weer veel roggen, veel zeeleeuwen en ook een zestal Galapagoshaaien gezien, de laatsten bleven aardig aan de oppervlakte. Wat dieper een Galapagos hornshark gezien, een echte beauty! Deze wil ik nog wel wat vaker zien.

De derde duikdag was bij Gordon Rocks, enkele rotseilandjes ten oosten van Santa Cruz. Beide duiken verschillende hamerhaaien gezien, de eerste keer een groep van 14-15, die daarna nog 2x terugkwam, enkele keren 2 hamerhaaien. We hebben hier een hele tijd op de hoek van een van de rotsen gezeten en ons vastgehouden. Hier stond een flinke stroming. Ook verschillende Galapagoshaaien kwamen voor bij, veel wittips, manta's, adelaarsroggen en gewone roggen. Daarna gingen we iets terug waar de stroming wat minder was en lieten ons meedrijven. Hier zag je ook diverse speelse zeehonden, die verschillende malen terugkwamen om met ons te spelen.
Van Gordon Rocks gingen we door naar het Itabaca kanaal, waar onze boot voor anker ging. Vanaf morgen duiken we ten noorden van Santa Cruz, vanuit hier vertrekken (45 minuten met de auto) bespaart ons ruim 2 uur vaartijd.

Halverwege de autorit terug naar Puerto Ayora, werden we gedropt bij een boerderij grenzend aan een nationaal park waar veel enorme landschildpadden zitten. Gelijk zagen we de eersten al in een weiland zitten. Het deed aanvankelijk wat onecht aan, alsof ze in een weiland werden gehouden. Halverwege de vorige eeuw hadden verschillende boeren hier graslanden aangelegd voor hun vee, dit gras trok ook de schildpadden aan, dit gras was veel sappiger en smakelijker dan het oorspronkelijke gras van het eiland. De boeren hadden in het verleden heel wat schildpadden gedood, daar ze het gras van hun veel voor hun neus wegvraten. Maar sinds de Galapagos eilanden een beschermde status hebben, mogen de boeren de schildpadden niet meer doden. Sommige verdienen er nu een zakcentje aan. Bij de boerderijen grenzend aan het park hebben ze de omheining verwijderd of de onderste laag prikkeldraad, zodat de schildpadden vrij in en uit kunnen lopen. Deze boerderij had een speciale overdekte ruimte gebouwd waar toeristen een drankje konden drinken en souvenirs konden kopen.

Regelmatig komen er tourbussen langs, die moeten een X-bedrag betalen en dan kan de groep een uur of wat rondlopen. Gelukkig was het niet druk, 1 kleine bus en die ontliepen we al snel. We zouden iets later opgepikt worden door een klein groepje van 4 touristen, waarmee we mee terug konden naar Puerto Ayoro.

De schildpadden zijn hier echt groot, de mannetjes hebben vaak een schild van ruim een meter. De vrouwtjes zijn wat kleiner. Ze kunnen zo’n 150 jaar oud worden. De eerste 50 jaar groeien ze het hardst, daarna nog maar langzaam. Ze kunnen tot zo’n 8 kilo gras per dag eten, maar ze kunnen ook 1 jaar zonder eten. In het winterseizoen zie je de volwassen schildpadden meestal hier in het hoogland, als het zomerseizoen met de vele regenbuien begint, wordt het hier aardig modderig en vertrekken ze naar het laagland. Hier leggen de vrouwtjes hun eieren, meestal slechts 1x per 2-3 jaar. De jonge schildpadden blijven vaak de eerste tiental jaren in de laaglanden.
Vanwege de hoge temperaturen, zoeken ze ook vaak verkoeling in diverse ondiepe poeltjes en lagunes. Ze blijven drijven.

De theorie over hoe deze schildpadden hier zijn gekomen is dat ze oorspronkelijk van de Seychellen komen, op een of andere manier in zee zijn gekomen (dat gebeurt hier soms ook tijdens de heftige regenval van El Niño, dan worden ze door het water soms in zee gesleurd) en zo met de zeestromen hier op de Galapagos terecht zijn gekomen. Nadat we hier werden opgepikt, bezochten we nog samen met een gids en 4 toeristen een oude lavatunnel. Een kleine kilometer lang, op sommige plekken was de tunnel zo’n 30m hoog, aan het eind was hij echter ingestort en moesten we kruipend op onze ellebogen enkele meters overbruggen, maar daarna konden we weer gewoon verder lopen.

Na de lavatunnel, 2 oude magmakamers die naast elkaar lagen bezocht. Hier had je langs de bovenrand allemaal met mos begroeide bomen, waarvan sommige ook met diverse epifyten en kleine orchideeën. Zelfs een boom met bromelia’s aangetroffen. We zijn beiden altijd geneigd als we bomen met bromelia’s tegenkomen om te kijken of we er geen kikkers aantreffen, maar dat was hier niet nodig, die komen hier niet voor.

12,13,14 en 15 januari 2009

De 4e duikdag gedoken bij Beagle. Hier bleef een grote manta ruim 20 minuten vlak boven ons cirkelen. Ook weer enkele grote groepen rondcirkelende barracuda’s. Natuurlijk weer volop zeeleeuwen, wittips en een grote zwarttip haai.

De 5e dag gedoken bij North Seymour, hier zit de zandbodem vol met zeeaaltjes, waar je ook maar kijkt, beide keren een grote groep hamerhaaien gezien en ontzettend veel wittiphaaien. Lagen de laatsten bij de eerste duik veel al op de bodem, bij de 2e duik bezochten we ‘ sharkcity’, hier had je een dertigtal wittips die op nog geen 10m diep onder en boven elkaar aan het rondcirkelen waren.  Ook vele speelse zeeleeuwen die steeds maar weer rond om ons aan het zwemmen waren. Keken we naar wat anders, dan kwamen ze onze aandacht weer opeisen.

De 6e duikdag gedoken bij Cousins, een van de weinige duikplekken met veel koraal. Ook hier weer een hele groep speelse leeuwen. De 2e duik zou bij Barthelome zijn, waar we mogelijk pinguïns zouden kunnen zien. Maar helaas was er de avond er voor een boot gezonken en je rook al van verre de olie die overal op het water dreef. Onze duikgids gaf aan dat met deze olie, waarschijnlijk de meeste vissen tijdelijk vertrokken zouden zijn. We konden hier wel duiken, mochten we dit willen, maar we konden ook opnieuw naar North Seymour gaan. Die keus was niet moeilijk. Nu een school van zo’n 25 adelaarsroggen gezien, die heel langzaam voorbij zwommen, die we door de lichte stroming, vrijwel drijvend konden volgen. 2 Hele grote adelaarsroggen, wat middelgrote en de rest kleiner. Ook nu weer diverse hamerhaaien gezien.

Op onze laatste duikdag eerst naar Mosquera geweest, een klein eilandje tussen Baltra en North Seymour. Weer een hele grote groep hamerhaaien gezien, een tijdje bij een poetsstation gezeten waar 2 hele grote zwartip haaien zich lieten poetsen. Enkele golden cownoserays gezien. De laatste duik was opnieuw bij North Seymour, weer naar sharkcity geweest. Nu zwommen de hamerhaaien tussen de wittips, soms kwamen ze op nog geen meter boven ons hoofd voorbij zwemmen, echt geweldig! Ook nog enkele dolfijnen en golden cownose rays gezien.

16 januari 2009

Van de week waren we de pinguïns bij Bartelome misgelopen, dus voor vandaag een excursie naar Bartelome (ten noordwesten van Santa Cruz, vlak bij Santiago) geboekt, waarbij je ook zou kunnen snorkelen met de pinguïns. Terwijl iedereen (we hadden een boot waar 16 toeristen op konden) aan land ging bij de hoogste berg van Bartelome en naar de top van het eiland klom, vanhier zou je een schitterend uitzicht hebben over Bartelome en Santiago, wachtten wij netjes op de zodiac die hen aan land bracht, om met ons een tochtje langs de rotsen te maken. Op de berg zou je nauwelijks dieren zien en langs de kuststrook is van alles te zien.

De blauwvoet Jan van Genten zijn echte beauties, en geweldig hoe ze op vis jagen, als tornado’s duiken ze het water in. Verschillende andere vogels gezien, zeeleguanen, vele zeeleeuwen en onze eerste pinguïn. Helaas maar één. Hierna gingen we iets verderop aan land, waar je zou kunnen snorkelen, hier hoopten we meer pinguïns te zien. Maar helaas geen pinguïns bij het snorkelen. Het snorkelen stelde hier niet veel voor, we zijn op zoveel mooie, hele visrijke plekken geweest, maar hier was veel minder vis te zien, wel enkele zeeleguanen zien zwemmen. 

 

Dit ziet er geweldig uit, er waren aardig wat golven, deze beukten tegen de rotsen, dus uit het water klimmen was voor sommige leguanen nog een hele klus. Ook wij moesten oppassen niet tegen de rotsen geslagen te worden.
Toen we ’s middags met de boot teruggingen, van wat verder weg nog een 2e pinguïn gezien. Maar de rest van de boot, had helemaal geen pinguïns gezien. Dus we hebben nog een klein beetje mazzel gehad.

17 januari 2009

 Vandaag een excursie naar Plaza gemaakt, je heb Noord en Zuid Plaza, alleen bij Zuid Plaza kun je aan land. Van verre hoorde je al de zeeleeuwen, je had hier een hele kolonie zitten. Een groot deel van de volwassenen was in het water, maar je had hier een ‘zeeleeuwencreche’ . Tussen de rotsen, een paar meter van zee was een ondiepe poel, hier speelden een dertigtal jonge zeeleeuwen. We waren nog maar net aan land of je zag al de eerste landleguanen, gelijk al een tiental die aan het ruzie maken waren om een stuk cactus. Wat een mooie gele beauties zaten erbij. Je kon zo dicht bij komen, ze gingen geen stap voor  je opzij.

Onder de meeste cactussen zag je er wel één of meerdere liggen. Soms zag je er een tegen de cactus omhoog reiken om een cactusblad te eten. Plaza is een rotseiland met vele cactussen en heel veel vetplanten.Deze vormden hele velden van geel tot dieprood.

Ook tussen de vetplanten zag je diverse landleguanen zitten. Aan de andere kant van het eiland, dit lag hoger, had je een hele rotswand en zag je diverse zeeleguanen en vogels. Helaas heb je maar relatief weinig tijd voor ‘landbezoekjes’, na 2 uur moesten we weer aan boord, maar hier hadden we nog wel enkele uurtjes langer kunnen uithouden.

18 januari 2009 - Sky Dancer

Vandaag met een heel klein vliegtuigje naar San Christobal gevlogen, we waren met 4 man aan boord, de piloot, een local en wij om op de Sky Dancer aan boord te gaan. Gistermiddag was de Sky Dancer in Puerto Ayora, ons duikcentrum had al voor ons geïnformeerd of onze duikbagage aan boord van de Skydancer zou kunnen, daar we met een heel klein vliegtuigje vlogen en ze heel erg op het gewicht letten. Dit was dus heel handig. Toen we aan boord gingen, bleek de groep uit 11 franstaligen te bestaan, uit Frankrijk en Marokko die al jaren met elkaar dook, 2 vriendinnen uit Maleisië en Singapore (oorspronkelijk Amerikaans en Frans), wij tweeën en 12 man crew. Na een uitgebreide lunch en daarna een hele briefing over de gang van zaken en duiken aan boord, hadden we een checkdive bij Isla Lobo. Gelukkig zat het hier vol met zeeleeuwen, want er was een heel slecht zicht van slechts een paar meter, nu zag je nog af en toe een zeeleeuw. Vannacht vaart de boot langs Santa Cruz en hebben we morgen onze eerste duik bij North Seymour.

19 januari 2009

Helaas zijn er problemen met de motor. Toen we wakker werden, ging de boot al wat langzamer dan de avond er voor, maar hadden we nog niets in de gaten. Wel doken we wat later dan gepland. Weer de bekende goede haaienduikstek 'sharkcity' bezocht, een zeeleeuw die de hele tijd bij ons bleef en onze aandacht vroeg, keken we even naar de hamerhaaien, dan ging hij gewoon voor onze neus zwemmen of botste tegen je aan.

Terug aan boord gingen we naar Baltra. Hier moest onze boot diesel tanken, Baltra heeft het enige dieselstation van de Galapagos. Dit zou zo’n 1,5 uur duren en daarna zouden we naar Cousins varen voor onze 2e duik. Daarna een landexcursie bij Bartelomé en de mogelijkheid om te snorkelen met pinguins en daarna de hele nacht doorvaren naar Wolf. Alles duurde al wat langer dan aanvankelijk gepland. Bij Baltra vertelden ze ons dat er problemen met de motor waren, maar die dachten ze onder het tanken wel te kunnen repareren. Maar na het tanken hoorden we maar niets, het duurde langer en langer. Daar wij inmiddels deze omgeving al een beetje kenden en omdat we wisten dat het minstens anderhalf uur varen was naar Cousins en het al tegen drieën liep, begonnen we te twijfelen of we hier nog wel zouden kunnen duiken. Verschillende van ons informeerden bij de duikleider, maar hij kon ons niets vertellen. Wat later kregen we te horen ‘change of plans’, ze hadden nog even tijd nodig voor de motor. Duiken bij Cousins zou niet meer lukken, maar we konden wel bij North Seymour aan land gaan. Han kon helaas niet mee aan land, 2 dagen geleden op Plaza had hij zijn schoenen stuk gelopen, beide zolen waren half losgelaten. In ons hotel had men lijm, de schoenen gelijmd en Han is toen op sandalen gaan eten. Hier zijn de trottoirs natuurlijk niet zo gelijk als bij ons en is hij gestruikeld en heeft zijn grote teen flink opengehaald. Gisteren was het al heel pijnlijk om er mee in een gesloten schoen te gaan en om nu er een stuk mee te lopen, nee liever niet. Hij kon beter aan boord blijven om zijn teen te laten herstellen, opdat hij goed kon duiken. Op North Seymour heb je enkele kolonies van fregatvogels en blauwvoet Jan van Genten. Hoewel het was niet echt het broedseizoen was, waren er toch nog diverse vogels die het hele jaar door broeden. Verschillende nesten van fregratvogels gezien, ook de bals. Geweldig hoe het mannetje zijn best doet om een vrouwtje te verleiden, wat een schitterende rode keelzak en zijn gezang en het kop naar achteren gooien.

Ook blauwvoet Jan van Genten met jongen gezien. Ook hier zaten grote gele landleguanen, echter in kleinere aantallen dan op Plaza. Eentje had het gemunt op een jonge blauwvoet Jan van Gent, ma moest hem meerdere keren wegjagen voordat hij het opgaf. Aan de kust zaten enkele zwaluwstaartmeeuwen te nestelen, hier probeerde een leguaan een ei te roven, maar pa en ma wisten hem te verjagen.

Terug op de boot, kregen we te horen dat het nog wat langer ging duren, maar we konden over 15 minuten een duik bij Mosquera maken. Het was een late duik, de zon ging al bijna onder, hierdoor zag je diverse kuitschietende vissen. Ook weer een hele groep hamerhaaien, adelaarsroggen, gewone roggen en wittiphaaien en speelse zeeleeuwen. 

Terug aan boord, begon de boot richting het Itabaca kanaal te varen, toen wist ik dat het foute boel was. Onze duikleider opgezocht en ik zei, ik zie dat we de verkeerde kant uitvaren, naar het Itabaca kanaal, hij vond het  vervelend dat ik dit wist. Maar hij zei dat men nog met de motor bezig was en dat hij ervan overtuigd was dat de boel vanavond in orde zou komen. 
Een uur later werd verteld, dat het programma voor morgen er anders uit zou zien. Er moest op een onderdeel gewacht worden, deze was besteld en zou morgenochtend komen. Wij zouden dan morgen Puerto Ayora bezoeken, in plaats van zaterdag, morgenmiddag zouden we dan naar Darwin en Wolf vertrekken en we zouden zeker onze 3 duikdagen bij Darwin en Wolf kunnen maken. Op hoop van zegen!

20 januari 2009

Han bleef aan boord, maar daar ik nog steeds niet aan het geschommel aan boord gewend ben, soms zeeziek ben, dacht ik, ik ga wel aan land, ik ken weliswaar de boerderij met landschildpadden, het Darwincentrum en Puerto Ayora, maar dat is beter dan aan boord blijven.In de namiddag kwamen we terug, met het onderdeel voor de motor, 2 uur later was hij gerepareerd en konden we vertrekken naar Wolf. Als het goed is komen we hier morgen rond 10-11 uur aan.

21 januari 2009

De eerste ochtendduik gemist daar we pas in de loop van de ochtend bij Wolf aankwamen, maar toch nog 3 duiken kunnen maken. Dit is waarvoor we kwamen, hamerhaaien, hamerhaaien en nog eens hamerhaaien.

We hielden ons eerst een hele tijd aan de rotsen vast, vanwege de stroming.  2x kwam er een enorme school hamerhaaien voorbij, ze kwamen heel langzaam tegen de stroom in voorbij gezwommen. Ook nog een tijdje bij een poetstation met een twintigtal Galapagoshaaien gezeten, die hier aan het rondcirkelen waren. Verschillende dolfijnen gezien en een enorme hoeveelheid vis, het ziet nog net niet zwart van de vissen, heel veel scholen, van rifvissen tot tonijn, makreel, jacks enz.

22 januari 2009

4 Duiken op Darwin gemaakt, ook weer ontzettend veel hamerhaaien gezien. Han telde een school van minstens 80 hamerhaaien. Elke duik is het raak. Eerst een tijdje vast houden aan de rotsen om te zien wat voorbij komt en daarna met de stroming mee een driftduik. Hier nog meer vis dan bij Wolf. Geweldige duiken. Toen we net aan boord waren, zwom er een baby walvishaai plots achter onze boot. Uit onze boot stroomt soms warm water en hij opende steeds zijn bek, net uit het water stekend om het warme water te drinken. 

Daar het nog een baby walvishaai was, moest ma ook in de buurt zijn. We duiken hier in 2 groepen, de andere groep heeft ma tijdens 1 van hun duiken gezien. Wie weet zien we haar morgen nog. Ook zitten hier veel schildpadden, ze zijn hier een stuk minder schuw dan op de eerdere duikplekken op de Galapagos. Sommigen zijn zelfs heel nieuwsgierig en komen naar je toe. Ook enkele parende zeeschildpadden gezien.

De planning was dat we morgenochtend nog 2 duiken zouden maken op Darwin en 'smiddag nog 2 op Wolf, echter onze duikleider vertelde dat gaan we niet redden, 'smiddags is maar één duik op Wolf mogelijk. Wij met zijn allen, kunnen we dan niet de 1e duik eerder plannen, we willen wel graag nog 2 duiken op Wolf, de 1e zijn we ook al misgelopen. Hij zou met de kapitein gaan praten. Met veel heen en weer gepraat, kunnen we morgen een half uur eerder gaan duiken en mogelijk redden we dan nog een 2e duik bij Wolf.

23 januari 2009

's Ochtends onze laatste 2 duiken bij Darwin gemaakt, helaas de walvishaaien niet meer gezien, wel weer volop hamerhaaien. Toch heb je bij Darwin iets minder variatie aan vissen dan bij Wolf. Niet volop Galapagoshaaien, manta's en adelaarsroggen. We kwamen pas in de namiddag bij Wolf aan. We zouden hier helaas maar 1 duik kunnen maken, wij flink balen, dit moet de kapitein hebben geweten. Zo leek het alsof ze er alles aan hadden gedaan. Maar het is net alsof de boot niet voluit vaart. De hele groep baalde, toen heeft de kapitein toch besloten dat we de 2e duik konden maken, weliswaar een hele late duik, het was al half zes geweest. Je ziet dan een stuk minder, alles is dan diep blauw, maar je ziet dan veel kuitschietende vissen en hamerhaaien en Galapagos haaien blijven altijd voorbij komen.
Vannacht vaart de boot door naar Isabella, hier kunnen morgenochtend 2 duiken maken en 's middags een landexcursie op Santiago doen.

24 januari 2009

 

De sfeer aan boord begint wat grimmiger te worden, we kwamen pas aan het einde van de ochtend bij Isabella aan, we hadden veel tegenstroming zodoende was maar 1 duik mogelijk, we moesten daarna verder, anders kwamen we morgen te laat in de haven aan en iedereen zou rond de middag naar huis vliegen. Maar wat zagen wij toen in de zodiacs stapten, de boot dreef met de stroming mee, hoezo tegenstroming? Hij ging niet voluit. De landexcursie op Santiago kon ook niet doorgaan, dat zou nog minstens 5 uur varen zijn. Iedereen uit de groep boos, betalen we zo'n dure cruise, doet men 2 dagen over een motorreparatie. Dit is gewoon slecht onderhoud en waarom geen reservemotor bij zo'n luxe duikboot? Hierdoor misten we in het begin al een duik bij Cousins, snorkelen met pinguïns bij Bartelomé en een landexcursie bij Bartelome, de 1e duik bij Wolf. Meestal wordt er 'smiddag te laat gedoken, als de zon al weg is, omdat de flessen niet tijdig gevuld kunnen zijn, wegens te lage capaciteit van de compressor. De Nitrox compressor is de 1e dag al stuk en nou varen we rechtstreeks door naar San Cristobal, dus ook de oorspronkelijke 2 duiken bij Gordon Rocks op de terugweg naar San Cristobal zitten er niet meer in, dus heel wat geklaag. We gaan allemaal een klacht gaan indienen. Wordt er plots geroepen, klaarmaken voor een landexcursie. Met 3,5 uur varen waren we bij Santiago aangekomen. Dankzij ons gemopper kon er nu wel een landexcursie vanaf. En wat voor een! Volop zeeleguanen, volop zeeleeuwen en ook pelsrobben, heel veel interactie. Een woest uitziend landschap vol met lavaformaties.

Helaas kwam er al snel een donkere lucht opzetten en iets later begon het te hozen. Voor de leguanen, zeeleeuwen en pelsrobben maakten dit niet uit, voor ons eigenlijk ook niet, alleen het fotograferen ging op het laatst niet meer en je hebt wat donkerdere foto's.  

Helemaal doorweekt stapten we 3 uur later weer aan boord. Wij waren de kapitein dankbaar dat we toch aan land hadden gekund, maar onze klacht zou toch ingediend gaan worden. 's Avonds vertelden de duikleider en kapitein dat we pas aan het eind van de ochtend in San Cristobal zouden aankomen, zij zouden gaan proberen onze vlucht over te boeken naar de middagvlucht.

25 januari 2009

Voordat we naar bed gingen hadden we al het gevoel, het lijkt alsof de boot nu wel op volle toeren vaart. En inderdaad vanochtend kwamen we conform de oorspronkelijke planning aan. Waarom kon de boot nou wel op volle kracht varen en de rest van de cruise niet? Wij voelden ons allemaal een beetje genaaid, nou kon het wel?

Hoewel we aan boord maar 14 duiken hebben gemaakt, terwijl er 20 gepland stonden, hebben we echt schitterende duiken bij Darwin en Wolf gehad. Echter het was niet zo 'je van het' als verwacht. We hadden al hele schitterende duiken voorheen rondom Santa Cruz gemaakt en we dachten nou komt echt de overtreffende trap bij Darwin en Wolf, maar dit was helaas niet zo. Hoewel we wisten dat het seizoen van de walvishaaien voorbij was, hoopten we wel nog enkele andere walvissen te zien, eventueel orca's, misschien vanaf de boot. Ook geen mola mola gezien, terwijl zij hier in deze periode wel voor zouden moeten komen. Maar ondanks alles, het 'gemiste grote wild' bij Darwin en Wolf is het hier perfect duiken, ondanks de pech aan boord met de duikcruise, de Galapagos eilanden hebben zo veel moois te bieden, we hebben zo veel geweldige dingen gezien, zowel onder water als aan land, dat we een geweldige en onvergetelijk vakantie hebben gehad. De Galapagos eilanden zijn echt een droombestemming, we komen hier beslist nog eens terug. Dan nemen we wat meer tijd voor landexcursies, we hebben diverse eilanden nog niet bezocht.

Straks vliegen we eerst naar Quito waar we de nacht doorbrengen en morgenmiddag vliegen we terug naar huis.