Oman

Oman

We hadden een artikel gelezen dat in Oman het eerste duikcentrum was geopend, een cadeau van de sultan van Oman aan zijn neef. Ëén van de mooiste duikcentra ter wereld, gelegen in een schitterende baai, iets buiten Muscat. Met fraaie  en ongerepte riffen en een enorme variëteit aan vissen. Dus dit leek ons een mooie volgende duikbestemming.
Toen wij ons visum in Den Haag gingen halen en men bij de ambassade 'wat is de reden van uw verblijf' en wij vakantie zeiden, was men erg verbaasd. Niemand ging naar Oman op vakantie, alleen sommigen mensen voor zaken of om daar te werken. Dit bleek aardig te kloppen, in de 2 weken dat we hier waren, hebben we dan ook geen enkele toerist gezien, alleen een handjevol buitenlanders die daar werkten. 
 

We verbleven in Muscat in een hotel aan de rand van de oude soek. Elke ochtend werden we zo'n 20 km verder naar het duikcentrum gebracht. Vanaf Muscat was hier een speciale weg naartoe aangelegd, door een stukje woestijn, met in de middenberm allemaal bloeiende planten, die dagelijks keurig bewaterd werden door tientallen Indiërs.
Inderdaad mooie duikstekken, het leek of veel vissen hier een maatje groter waren dan we eerder hebben gezien, wrakbaarsen van 1,5m, enorme sepias, egelvissen en langostes, grote schorpioenvissen, lange trompetvissen, de verschillende roggen, de keizers-, vlinder- en vleermuisvissen leken ook allemaal een maat groter. Ook een hele bijzondere torpedorog gezien. Maar de wit- en zwarttiphaaien hadden de normale grootte ;-) Ook prachtige koralen, mooie pluizige paarse zachte koralen.

Het luxe duikcentrum was aardig leeg, soms waren wij de enige duikers, maar ook enkele expats ontmoet die voor Shell werkten en een Engelse verpleegster. In Oman was niet zo veel te doen, dus op hun vrije dag, kwamen ze graag hier duiken.
Daar Han grieperig was en enkele dagen niet kon duiken hebben we ook enkele dagtochten gemaakt. Een 4WD gehuurd. Het eerste uitstapje ging naar Ras al Jinz om de groene zeeschildpadden te zien, die hier 's nachts in grote getale eieren kwamen leggen.  Tientallen schilpadden zag je aan land komen, een kuil graven en eieren leggen. Wij waren niet de enige die naar dit fraaie schouwspel kwamen kijken, we ontmoetten hier ook enkele Engelse militairen met nachtkijkers, die wij ook mochten lenen, zo zag je de zeeschildpadden die nog aan land moesten komen een stuk beter.  Er liepen ook enkele Omani rond, natuurbeschermers, die de jonge zeeschildpadjes die 's nachts uitkwamen opvingen, telden en naar zee brachten. Binnen enkele minuten zag je in een straal van zo'n meter 50-60 jonge schildpadjes uit het zand kruipen. De Omani plaatsen hen in hun opgetrokken soepjurken en brachten ze dan naar zee.

Omdat hier geen hotel in de buurt was, sliepen we 's nachts in de auto. We waren net weggedoezeld toen een Omani probeerde de deur bij de achterzitting te openen, maar omdat we begonnen te schreeuwen, ging hij er vandoor. Toen we dit later in ons hotel vertelden, wilde niemand ons geloven. In Oman werd niet gestolen, diefstal wordt  zo zwaar bestraft dat niemand dit in zijn hoofd zou halen. Maar proberen toeristen te beroven, is blijkbaar toch iets anders.
De volgende ochtend gingen we door naar Wadi Ghul, de Grand Canyon van Oman. Als je foto's van deze canyon tussen de foto's van de Grand Canyon zou plakken, zou je bijna niet het verschil zien, alleen te toppen lopen iets schuiner omlaag. Schitterende uitzichten! Heel de weg zag je geen auto, op de top was alleen een hele oude Omani wol aan het spinnen, hem op de terugweg maar een lift gegeven, daar de dichtstbijzijnde kleine nederzetting nog minstens een uur rijden was. Terug in ons hotel vertelde men dat je beter geen lifter mee kan nemen als buitenlander, de Omani is dan de baas en bepaalt waar jij naar toe rijdt, maar deze oude man, was blij dat we hem naar zijn nederzetting hadden gebracht en had verder niets gevraagd.

De laatste dag nog de oude historische stad Nizwa met haar oude fort en de forten van Bahla & Jabreen bezocht. Om bij de laatste te komen moesten we een heel stuk door een droge wadi rijden, op de terugweg had het blijkbaar geregend en plots was de wadi een rivier geworden, dus wij zoeken naar een plek waar we door de bedding konden oversteken. We dachten we hebben een 4WD, wanneer het water niet te diep is, kunnen we vast door het water heen rijden. Rijden wel, maar er uitkomen was een ander verhaal, we kwamen vast te zitten. Gelukkig was de jeep hierop berekend, er lag een schop in, dus we konden de jeep uitgraven, het water was ondertussen al weer verder aan het zakken.

De oude traditionele soek van Muscat, deels overdekt, is ook een leuke plek om te bezoeken, we gingen hier vaak 's avond ergens eten, nergens een menukaart, alles in het Arabisch, dus we lieten ons verrassen. Je kijkt je ogen uit van iedereen en de dieren die er langs komen, vrouwen compleet bedekt met brillen over hun zwarte gezichtsluiers, handschoenen aan, maar ook veel Indische vrouwen in hun felgekleurde sari's met blote buik. In Oman werken veel Indiërs als gastarbeiders. Omani met schitterende versierde dolken in hun gordel over jurken dragen, zij waren soms fraai uitgedost, heel wat anders dan hun compleet zwart bedekte vrouwen. Dus ook maar een hele mooie bewerkte dolk mee naar huis genomen.