Wolluisplaag

10-12-2005

Van de zomer hadden we onze eerste wolluisplaag. Deze zaten op 3 grote planten. Deze uit de kas gehaald, beide heleconia’s tot op zo’n 10 cm gesnoeid, daar de wolluis vooral op de vele bloemen en diverse bladeren zat. Inmiddels zijn de heleconia’s weer goed aangeslagen en tot op heden zonder luis. We hebben ze echter nog in onze serre staan, voor het geval dat de wolluis terugkomt. De paradijsvogelplant staat ook nog in de serre, bij deze plant hebben we nog meerdere malen met een sponsje de wolluis moeten verwijderen, maar nou lijkt het ook met deze plant goed te gaan. Maar vorige maand kregen wij een echte wolluisexplosie in de kas. Binnen 1 week tijd, zaten een tiental planten helemaal onder de wolluis. Op de plek waar de grootste heleconia had gestaan en die het volst met wolluis had gezeten. Misschien was er toch nog een kleine haard van afgelopen zomer overgebleven. Ook nog enkele andere planten verspreid over de hele kas bleken ‘lichtjes’ last van wolluis te hebben. De explosiehaard helemaal ontruimd, zelfs het zand en de turfblokken  verwijderd en de paar andere planten die lichtjes wolluis hadden. Maar vorige week zat weer een plant onder de wolluis en een andere plant had op een paar bladeren wat wolluis zitten. Entocare gebeld, een bedrijf in biologische gewasbescherming, we konden eerst een blad opsturen om te laten onderzoeken om welke variant van de wolluis het ging en afhankelijk van deze variant konden zij ons dan de juiste variant sluipwesp sturen. Dit in combinatie met de roofkever, de Cryptolaemus montrouzieri. Wij bleken de langstaartwolluis te hebben. Men raadde ons bij deze variant de larven van de roofkever aan, de larven eten tot zo’n 30 wolluizen per dag. Na zo’n week of 3 zijn ze volwassen, ze hebben zich dan inmiddels zich al lekker vol kunnen eten aan de wolluis en kunnen zich dan beter voortplanten. De ontwikkeling van ei tot volwassen kever duurt bij 25ºC ± 30 dagen. De roofkever legt zijn eieren in de eizak van de wolluis. Een vrouwtje kan zo’n 400 eieren leggen. Bij onvoldoende voedsel kan er kannibalisme onder de larven op treden. De roofkever is het meest effectief bij het opruimen van infectiehaarden. Ze zijn zo’n 3-4 mm groot. We hebben eerst zoveel mogelijk spinnen gevangen en de spinnewebben verwijderd, we hopen niet dat ze nou weer zo snel in een web lopen en opgegeten worden door spinnen zoals de vorige keer.
We hebben 50 larven besteld. Biologische gewasbescherming is niet goedkoop, 25 larven kosten € 11,00 en 25 sluipwespen € 20,00. Naast de roofkevers hebben we nog een gemengde portie van 25 sluipwespen besteld. De Anagyrus fusciventris en de Leptomastidea abnormis, de eerst is zo’n 3mm groot, de 2^e 1-1½ mm. De eerste parasiteert m.n. in de latere stadia van de wolluis, de 2^e in de vroegere stadia. De sluipwesp zet per wolluis een ei af, de larve van de sluipwesp eet van binnen uit de wolluis op. De ontwikkeling van ei tot sluipwesp vindt zich helemaal in de wolluis plaats, bij 25ºC duurt dit 15-17 dagen. Een vrouwtje legt zo’n 100 eieren, waarvan de meeste in de eerste week. De grootte van de wolluis beïnvloed de sexe van de sluipwesp. Volwassen sluipwespen voeden zich door jongere stadia van de wolluis aan te prikken en leeg te zuigen. De grootste sluipwesp kan tot 2 maanden oud worden, de kleinste 1 maand.
Toen we de roofkeverlarven op de plekken waar wolluis zat uit hebben gezet, vielen ze gelijk op de wolluis aan en maar ‘vreten’ alsof ze in geen weken meer iets gegeten hadden. De sluipwespen vliegen wat meer rond, maar ze zijn zo klein, een stuk kleiner dan de kleine fruitvlieg, je ziet ze nauwelijks. Hopelijk slagen de roofkevers en sluipwespen erin onze wolluisplaag binnen de perken te houden. Het is moeilijk om de kas geheel wolluisvrij te krijgen, maar op deze manier zou het onder controle te houden zijn.